ΓΛΥΚΟΚΕΡΑΣΙΑ

Πληροφορίες:

Απόσταση από το Τσοτύλι: 5,5 χιλιόμετρα (9 λεπτά οδικώς).

Η ΓΛΥΚΟΚΕΡΑΣΙΑ (ΣΕΡΑΠΙΑΝΗ)

Ανατολικά της ομαλής, όχι περισσότερο από ένα χιλιόμετρο, εκτείνεται η Γλυκοκερασιά, που αποτελεί συνοικισμό της ομαλής. Τα σπίτια νεόκτιστα, περιποιημένα και εξοπλισμένα με όλα τα σύγχρονα κομφόρ. Οι δρόμοι καθαροί και τσιμεντοστρωμένοι. Οι κάτοικοι είναι καταδεχτικοί και ασχολούνται με τη γεωργοκτηνοτροφία και την καπνοκαλλιέργεια. Οι Γλυκοκερασιώτες είναι πρόσφυγες από τα παρακάτω χωριά της Ανατολικής Θράκης και Μικράς Ασίας ..

Το ΝΕΟΧΩΡΙ(ΓΕΝΙΚΙΟΪ) και το ΑΛΜΑΛΙ της Ανατολικής Θράκης ήταν γειτονικά χωριά . Διοικητικά ανήκαν στην επαρχία Περιστάσεως του νομού Ανδριανουπόλεως . Στο Νιοχώρι κατοικούσαν 150 ελληνικές οικογένειες . Ήταν ένα καθαρά ελληνικό χωριό, με εκκλησιές και σχολείο . Από το χωριό αυτό εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά 4 οικογένειες .. Βασιλείου Αθ. Βουλγαρίδη, Θεοδώρου Ιωαν. Μαργέλι, Ηλία Ιωαν. Μαργέλι και Νικολάου Παναγ. Χατζή. Στο Αλμαλι κατοικούσαν 30 ελληνικές οικογένειες και στη Γλυκοκερασιά ήρθε μόνον η οικογένεια του Γεωργίου Αρχοντή Κούρα. Τα χωριά ΕΡΣΑΝΤΟΥ και ΧΟΤΣΑΣΛΟΥ ήταν γειτονικά και διοικητικά ανήκαν στην επαρχία Βεζιρ-Κιοπρου, του νομού Σεβάστειας της Μικρασίας . Στο χωριό Ερσαντου κατοικούσαν 120 ελληνικές οικογένειες και καμία τουρκική. Είχαν εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Διατηρούσαν σχολείο, με ένα δάσκαλο και φοιτούσαν μόνον αγόρια. Οι κάτοικοι ασχολούνταν, κυρίως , με τη γεωκτηνοτροφία. Από το παραπάνω χωριό στα 1918 βγήκαν στο βουνό 60 αντάρτες και καταπολεμούσαν τις Τουρκικές Τσέτες, που δρούσαν ασύδοτες. Αυτό στάθηκε αφορμή στα 1920 ,το Σεπτέμβριο,οι Τούρκοι να κάψουν το χωριό, να σκοτώσουν τον Παπαγιώργη, προς τα ανατολικά της Τουρκίας , με τους κατοίκους άλλων 20 ελληνικών χωριών. Ύστερα από τρία χρόνια εξορία, όσοι επέζησαν, τους μετέφεραν στη Σαμψούντα και με καράβι ήρθαν στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Μακεδονίας . Στη Γλυκοκερασιά , το Νοέμβριο του 1923, εγκαταστάθηκε μόνο μια οικογένεια του Κυριάκου Παναγ. Θεοδώρου… Στο χωριό Χοτσασλου κατοικούσαν 60 ελληνικές οικογένειες και καμία τουρκική , οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργοκτηνοτρωφία. Είχαν εκκλησία του Αγίου Παύλου, με τελευταίο παππά τον Παπαδημήτρη. Σχολείο δεν λειτουργούσε. Και οι κάτοικοι του χωριού αυτού είχαν την ίδια τύχη των κατοίκων του Ερσαντου και των άλλων ελληνικών χωριών .Το Νοέμβριο του 1923 εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά οι παρακάτω 12 οικογένειες …

Δημητρίου Νικ. Κέλογλου (Κελίδη), Ιωάννου Νικ. Κέλογλου, Θεοχάρη Χαραλάμπ. Παπάζογλου, Αλέξη Παάσαλογλου, Αναστασίου Πολυχρόνη Σπύρογλου (Σπυρίδη), Δημητρίου Πολυχρόνη Σπύρογλου, Αναστασίου Σταύρου Σπύρογλου, Θεοδώρου Σταύρου Σπύρογλου, Θεοδώρου Πέτρου Σπύρογλου, Κωνσταντίνου Σπύρογλου, Σάββα Χαραλαμπ. Σπύρογλου, Ιωάννου Στυλιανού Χατζηβασιλείου..

Η ζωή και η ιστορία των κατοίκων της Γλυκοκερασιάς εδώ είναι λιγόχρονη. Έχει μόνον 68 χρόνια η μακρόχρονη ιστορία 30 αιώνων βρίσκεται ριζωμένη στις αλησμόνητες πατρίδες της Ανατολικής Θράκης και της Μικρασίας. Την έγραψαν στα μνημεία τόσων και τόσων αιώνων Η Ιστορία ήταν ασήκωτη . Με τον ξεριζωμό τους την άφησαν εκεί.

Οι προσφυγικές οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά, κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να στρώσουν την καινούρια ζωή τους .

Πάλεψαν σκληρά για το νέο ρίζωμα στην καινούρια ελεύθερη πατρίδα. Και σιγά σιγά νοικοκυρεύτηκαν, έφτιαξαν σπίτια, ξαναζωντάνεψαν και αναδημιουργήθηκαν…

Εξωκλήσι Αγίας Τριάδας στη Γλυκοκερασιά. Ανατολικά του χωριού , σε κοντινή απόσταση, σε περίοπτη θέση και πλαισιωμένο από αιωνόβιες βελανιδιές υπάρχει το γραφικό εξωκλήσι της αγίας τριάδας , που ανεγέρθηκε το 1987 με τη φροντίδα και τους κόπους του Παπασπύρου Τσακιρίδη και τις εισφορές των κατοίκων. Εκεί λοιπόν , που σήμερα είναι το παραπάνω εξωκλήσι , υπήρχε από τα βυζαντινά ακόμα χρόνια μεγάλη εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα . Με τον εξισλαμισμό των Ελλήνων- χριστιανών , στα χρόνια του Αλί πασά των Ιωαννίνων και χωρίς καμία συντήρηση η παμπάλαια εκείνη εκκλησία κατέρρευσε . Στο χώρο των ερειπίων στήθηκε , από τους εξισλαμισθέντες χριστιανούς , ένα ταπεινό ομώνυμο εικονοστάσι, το οποίο βρήκαν οι πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά, το φθινόπωρο του 1923. Με τα χρόνια το εικονοστάσι αυτό είχε σωριαστή σε ερείπια και ανανεώθηκε το 1947, από το εξής γεγονός. Ο τσοπάνος Σάββας Σπυρίδης είδε στο χώρο του εικονοστασίου έναν Παπά , ο οποίος του είπε ότι εκεί ήταν ένα εικονοστάσι τις Αγίας Τριάδας …και χάθηκε από τα μάτια του . Έτσι ο Σάββας Σπυρίδης , μαζί με τον Πέτρο Θεοδώρου και Άνθιμο Χατζηβασιλείου, έστησαν ένα καλό εικονοστάσι και το αφιέρωσαν πάλι στην Αγία Τριάδα .

Το Στέκι των Νέων ένα από τα πρόσφατα δημιουργήματα των κατοίκων της Γλυκοκερασιάς.

3,146 total views, 4 views today