Πληροφορίες:

• Απόσταση από το Τσοτύλι: 7,5 χιλιόμετρα (12 λεπτά οδικώς).

Το Λευκάδι (Βίνια) είναι ένα χωριό στην επαρχία Βοΐου.

Είναι χτισμένο σε μια όμορφη τοποθεσία με εκτεταμένη θέα κάτω από τον λόφο του Αγ. Γεωργίου

Ανήκει στον Δήμο Βοίου και βρίσκεται 5 χιλιόμετρα από την κωμόπολη του Τσοτυλίου. Οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο που ήρθαν το 1922 κυρίως από τις περιοχές της Τραπεζούντος και της Σαμψούντος και εγκαταστάθηκαν στα ήδη χτισμένα σπίτια που κατοικούσαν τούρκοι και που στη συνέχεια έφτιαξαν τα δικά τους.

Έως το 1927 ονομαζόταν Βίνιανη (Βίνια) και με απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 179/Α/30.08.1927, μετονομάστηκε στο σημερινό του όνομα Λευκάδι. Ο οικισμός είναι κτισμένος σε υψόμετρο 860 μ. και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 (ΦΕΚ 630/Β/20.03.2013) έχει 22 κατοίκους. Την δεκαετία του 40 είχε φτάσει να το κατοικούν 280 άνθρωποι, αλλά στη συνέχεια λόγω οικονομικών δυσκολιών υπήρξε μεγάλη μετανάστευση κυρίως σε Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική, αλλά και στη Βραζιλία, στον Καναδά και στο Βέλγιο. Ακόμη υπήρξε και εσωτερική μετανάστευση, στο Τσοτύλι, Νεάπολη, Θεσσαλονίκη (οι περισσότεροι), Αθήνα και Βέροια. Σήμερα στο χωριό μένουν πολλοί λίγοι κάτοικοι μεγάλης ηλικίας, αλλά το επισκέπτονται συχνά πολλοί που κατοικούν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και υπάρχει ακόμη ζωή σ’ αυτό το όμορφο χωριό. Λόγω του καλού κλίματος και της οικονομικής κρίσης που αν συνεχιστεί με τέτοιους γοργούς ρυθμούς, ενδέχεται να επιστρέψουν μερικοί και να κατοικηθεί και πάλι από πολλούς περισσότερους κατοίκους.

Συνοικισμό της Βροντής με παρόμοια χαρακτηριστικά αποτελεί το Λευκάδι, σε απόσταση μόλις 2 χλμ. Είναι χτισμένο σε μια όμορφη τοποθεσία με εκτεταμένη θέα, κάτω από τον λόφο του Αγίου Γεωργίου. Το 1940 ο πληθυσμός του χωριού έφθασε στο απόγειό του, ξεπερνώντας τους 230 κατοίκους. Οι πρόσφυγες που βρήκαν καταφύγιο στο χωριό κατάγονται κυρίως από περιοχές της Τραπεζούντας και της Σαμψούντας. Ο χώρος τριγύρω κρύβει πολλά αρχαιοελληνικά ευρήματα. Στην τοποθεσία Βακούφι βρέθηκαν κεραμικά, θεμέλια σπιτιών, αγγεία, νομίσματα και αγάλματα. Σε άλλες τοποθεσίες γύρω από τη Βροντή και το Λευκάδι έχουν βρεθεί πολλά σκαλοπάτια, μάσκα νερού και μακεδονική ασπίδα. Η ιστορία θέλει τους Δωριείς του Άργους, πριν εγκατασταθούν κοντά στην Καστοριά ερχόμενοι από την Πελοπόννησο, να στρατοπεδεύουν αρχικά σε αυτά τα μέρη, κοντά σε μια τοποθεσία που οι κάτοικοι αποκαλούν ως «το νερό των Μακεδόνων«.

Όταν οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο χωριό το φθινόπωρο του 1923, δεν βρήκαν καμιά εκκλησία. Μέχρι το 1926 μετέβαιναν στη Βροντή για να εκκλησιάζονται. Το 1925 ο Κωνσταντίνος Πορανίδης με δικά του έξοδα και με τη βοήθεια άλλων χωριανών, έχτισε μια μικρή εκκλησία στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου. Εδώ υπάρχει και το νεκροταφείο του χωριού. Η παραπάνω εκκλησία – όπως και τα σπίτια του χωριού –  πυρπολήθηκε τον Ιούλιο του 1944 και την έκτισαν ξανά το 1952. Ο ίδιος πάλι, ο Κωνσταντίνος Πορανίδης, με τη βοήθεια του Μιχαήλ Ευστ. Χαραλαμπίδη, έκτισε στη νότια άκρη του χωριού ένα εικονοστάσι του Αγίου Γεωργίου, που το ανακαίνισε το 1955 ο Γεώργιος Κοσμίδης. Το 1958 οι κάτοικοι έκτισαν δίπλα στο σχολείο καινούρια εκκλησία, στη μνήμη των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Το μόνο θρησκευτικό μνημείο που βρήκαν οι πρόσφυγες το 1923 ήταν ένα φτωχό εικονοστάσι της Παναγίας στην ανατολική άκρη του χωριού, το οποίο ξανάχτισαν μεγαλύτερο το 1975.

Σχολείο λειτουργούσε στο χωριό μέχρι το 1980, οπότε και έκλεισε λόγω έλλειψης παιδιών. Αρχικά οι μαθητές φοιτούσαν στη Βροντή και έπειτα, το έτος 1927, λειτούργησε για πρώτη φορά σχολείο σε ένα τούρκικο μαγαζί, που είχε διαμορφωθεί κατάλληλα γι’ αυτόν το σκοπό. Το 1930 το Λευκάδι απέκτησε ξεχωριστό διδακτήριο, το οποίο όμως κι εκείνο πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς, ώσπου το 1952 χτίστηκε αυτό που σώζεται μέχρι σήμερα.

 3,873 total views,  3 views today