Πληροφορίες:

• Απόσταση από το Τσοτύλι: 2,4 χιλιόμετρα (6 λεπτά οδικώς).

Το Λουκόμι (Τοπική Κοινότητα Λουκομίου – Δημοτική Ενότητα ΤΣΟΤΥΛΙΟΥ), ανήκει στον δήμο ΒΟΪΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΚΟΖΑΝΗΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Η επίσημη ονομασία είναι “το Λουκόμιον”. Έδρα του δήμου είναι η Σιάτιστα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονίας.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Λουκόμι ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Λουκομίου, του πρώην Δήμου ΤΣΟΤΥΛΙΟΥ του Νομού ΚΟΖΑΝΗΣ.

Το Λουκόμι έχει υψόμετρο 716 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 40,2676025128 και γεωγραφικό μήκος 21,3438771683.

Το Λουκόμι είναι ένα μικρό χωριό, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του Βοΐου του Δήμου Τσοτυλίου και είναι χτισμένο στην πλαγιά ενός λόφου, ανάμεσα σε πλούσια βλάστηση. Το χωριό κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως και πολλά άλλα χωριά της Ανασελίτσας, βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος δώρισε το χωριό Λουκόμι στους Μπέηδες που κατάγονταν από την περιοχή της Λειψίστης (Νεάπολης). Οι Μπέηδες εκμεταλλεύτηκαν το χωριό μέχρι το 1880 και από την περίοδο αυτήν άρχισαν οι χριστιανοί κάτοικοι του χωριού να αγοράζουν τα κτήματα από τους Μπέηδες και βαθμηδόν αγοράστηκαν σχεδόν όλα, εκτός όμως από τα κτήματα κάποιου Χακή Βέη, ο οποίος, αφού εγκατέλειψε τη χώρα, τα κτήματά του – ως εγκαταλελειμένα – περιήλθαν εκείνη την περίοδο στο ελληνικό δημόσιο.

Το Λουκόμι, σύμφωνα με την παράδοση του χωριού, ήταν χτισμένο σε μια άλλη τοποθεσία λίγο πιο έξω από το χωριό, με κατεύθυνση προς το χωριό Πυλωρί, και η ονομασία εκείνου του οικισμού ήταν Κώγιος. Το χωριό μεταφέρθηκε στη σημερινή του τοποθεσία και, επειδή η μεταφορά του χωριού ή της Κώμης – όπως ονομάζεται στην αρχαία ελληνική το χωριό – έγινε αλλού ⇒ αλλού πήγε η κώμη ⇒αλλού κώμη ⇒ Λουκόμι. Έτσι, το χωριό από πολύ παλιά ονομάζεται Λουκόμι.

Το Λουκόμι, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής γνώρισε την καταστροφή, αφού οι Γερμανοί, την περίοδο που έχαναν τον πόλεμο το 1945, υποχωρώντας από την περιοχή του Τσοτυλίου και κατευθυνόμενοι προς τη Νεάπολη, έκαψαν σχεδόν ολόκληρο το χωριό και δεν άφησαν τίποτα πίσω τους ούτε και την εκκλησία του χωριού.

Η ενοριακή εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου. Εδώ που είναι η σημερινή, πριν από το 1914 υπήρχε η πρώτη εκκλησία του χωριού, που η ανέγερσή της ανάγεται στα τελευταία βυζαντινά χρόνια. Στα 1914 οι κάτοικοι την κατεδάφισαν και στον ίδιο χώρο έχτισαν καινούρια, όπως μας πληροφορεί σήμερα μια λιθόπλακα που γράφει: «1914 Ιουνίου 18», που φέρει και ανάγλυφο σταυρό. Το 1944 κάηκε από τα κατοχικά στρατεύματα, οι μόνες εικόνες που έφεραν τη χρονολογία 1809 από την προηγούμενη εκκλησία  ήταν του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Χαραλάμπους και άλλες τρεις που κατέγραψε ο Μ. Α. Καλινδέρης. Η σημερινή εκκλησία ανεγέρθηκε το 1952, όπου και οι προηγούμενες εκκλησίες. Τα εγκαίνια της εκκλησίας πραγματοποιήθηκαν από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Αντώνιο στις 13 – 9 – 1975.

 6,055 total views,  1 views today